Ἐπιτέλους ἄλλαξε  ὁ καιρός καί μαζί του ἐλπίζω καί ἡ διάθεσή μου.

Ἔδω καί μία ὤρα περίπου  ξεκαθαρίζω ἀρχεῖα καί ἐφαρμογές ἀπό τόν υπολογιστή.Συχνά πυκνά μπαίνω στῇ διαδικασία νᾷ ξεσκαρτάρω ἀνθρώπους καί πράγματα ἀπ' τήν ζωή μου γιατί μου ἀρέσει ἡ εἰλικρίνεια καί ἡ λιτότητα. Κάπως ἔτσι ξεπετάχτηκε τό σκονισμένο μου ιστολόγιο που μοιάζει σκωροφαγωμένο καί ἐγκαταλελειμμένο. 

Σκέφτομαι ὅμως να τό ξεσκονίσω καί να ἀνοίξω πάλι τις σελίδες του που ἔχουν ἀρχίσει να κιτρινίζουν ἀπό τήν πολυκαιρία.

Λέω μάλιστα να ἀρχίσω με τήν ἀνάλυσῃ τῶν ἀποφθεγμάτων μου, εὐελπιστώντας ὅτι θα εἷναι ἡ ἀρχή μιας νέας συντακτικῆς ἀποφόρτισης.

Καλό ξεκίνημα λοιπόν καί καλή ἀνάγνωσῃ...

1.      Το φῶς της Ἀλήθειας εἶναι το μόνο πού δέν τυφλώνει ὅταν το κοιτᾶς κατάματα

 

       Την αὐλαία των ὑπόλογων στοχασμῶν μου ἀνεβάζει ἡ «Ἀλήθεια»,  ὁ εὐσεβής καί ἀταλάντευτος ἀναζητητής των  ἄρρητων ἐρωτημάτων μου. Ἡ εὕρεση της  εἶναι ἐπιβεβλημένη καί βοηθάει στή ὀρθή λήψη των  ἀποφάσεων. Ἀπαλλάσσει τον ἄνθρωπο ἀπό δεσπότες καί δεσποτεῖες καί ἀπελευθερώνει το νοῦ ἀπό δουλικές  σκέψεις πού γεμίζουν μέ κάτοπτρα καί ἀντανακλάσεις τον κόσμο του. Μόνο ἡ «Ἀλήθεια» ἄλλωστε ἀντανακλᾶ το Ὄν ἀφοῦ πηγάζει μέσα ἀπό τα σπλάχνα του.

   Ποιά εἶναι όμως ἡ «Ἀλήθεια»; Εἶναι  δύσκολη ἡ εὕρεση καί ἡ παραδοχή της; Βαριά ερωτήματα πού βουλιάζουν στά ἀβαθή της σκέψης. Ἴσως θά ἦταν πιό φρόνιμο νά ἀπαντήσω σέ ἁπλές ἐρωτήσεις πού θά βοηθήσουν νά πατήσω πιό στέρεα στά πόδια μου. Ίσως… Ἄς ξεκινήσω πάραυτα νά ἀπαντάω μήπως μπορέσει νά ἀναδυθεῖ κάτι.

    Ἡ Ἀλήθεια λοιπόν μοιάζει μέ το φῶς του ἠλίου καί δύναται νά φωτίσει τους πάντες.  Ὅσο εὔκολο εἶναι νά ἐννοήσουμε τη θέση και το ρόλο μας στό χωροχρόνο, ἄλλο τόσο εἶναι νά ἀντιληφθοῦμε την αλήθεια.

    ‘Ενας κρίκος ἀπειροελάχιστος της συμπαντικῆς ἁλυσίδας η αφεντιά μας  πού δέν παύει ὅμως  νά εἶναι μοναδικός καί αὐτόβουλος. Ή έτσι θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον…

   Όπως καί ἡ «Ἀλήθεια».Ὑπερβατική κι ἀπροσδιόριστη μεν, ἀπολύτως ὑπαρκτή καί ἀδιαμφισβήτητη δε. Δέν ποδηγετεῖται οὔτε ὑποδεικνύεται, γι' αὐτό ἡ ἀναζήτησή της ἀπαιτεῖ ἄοκνη καί συνεχή προσωπική προσπάθεια.

    Ἡ εὕρεση της Ἀλήθειας ἑπομένως ἐξαρτᾶται  ἀπό την ἐπιθυμία  καί την ἱκανότητα  του ζηλωτή νά κρατήσει τα αἰσθητήρια ὄργανα της ἀντίληψης σέ ἐγρήγορση. Ὁ εὑρών φωταγωγεῖ τα ἄδυτα του μυαλοῦ του καί καθυποτάσσει προπατορικά καί ἰδεολογικά ἁμαρτήματα πού κοντεύουν το φάσμα της νοητικῆς του ἀντιληπτικότητας. Τότε καί μόνο  τότε καταφέρνει νά γίνει Κύριος του ἑαυτοῦ του καί να πατήσει πάνω στή σκιά του. 

    Ἄς προσέξουμε  μονάχα νά μή καλουπώσουμε τη μοναδική ἀλήθειᾳ στά δικά μας εὔθραυστα ἄλλοθι πού ὁδηγοῦν σέ αὐταπάτες καί ψυχοσωματική ὑποτέλεια. Κάποιες φόρες ὁ νοῦς  παρασύρεται απ’το γλυκό τραγούδι των Σειρήνων καί δυσκολεύεται  νά διακρίνει την πραγματικότητα. Ἡ ματαιοδοξία, ἡ μοιρολατρία, ὁ ἐγωκεντρισμός, ἡ πλεονεξία, ὁ φόβος εἶναι μερικά μόνο ἀπό τα πάθη πού καταδικάζουν τη συνείδηση στά ἀνυπόληπτα σκοτάδια της ἀμάθειας καί της δουλοπρέπειας.

     Ἄς μή ξεχνᾶμε ὅτι οἱ μόνοι πού ἔβλεπαν την «Ἀλήθεια» στήν ἀρχαιότητα ἦταν οἱ τυφλοί μάντεις. Ἴσως γιατί την «Ἀλήθεια» την ἀντιλαμβάνονταν μέ τα αἰσθητήρια  ὄργανα της νόησης καί ὄχι του σώματος...

 

Για να γίνω Άνθρωπος

                                                             gia-na-gino-anthropos/

Σὲ ἕνα κόσμο ποὺ κινεῖται μὲ ἰλιγγιώδη ταχύτητα καὶ μετασχηματίζεται μὲ σταθεροὺς ρυθμούς, ἀπαιτεῖται τακτικὸς ἐπαναπροσδιορισμὸς τῆς θέσης μας στὴ κοσμικὴ ἁλυσίδα. Ἡ ἰσοτιμία τῶν ὄντων καὶ ὁ σεβασμὸς προς τόν πλανήτη – κόσμημα εἶναι ἀπαράβατη προϋπόθεση γιὰ νὰ διασφαλιστεῖ ἡ ἁρμονικὴ μας συνύπαρξη. Δυστυχῶς ὅμως αὐτὸς ὁ σεβασμὸς δὲν εἶναι δεδομένος… Ἡ ἀνθρώπινη ἀλαζονεία παραβλέπει τὴν ὑπόλοιπη ζῶσα φύση καὶ διαρρηγνύει τὴν ἄρρηκτη νομοτελειακὴ μας σχέση. Μοιάζει ἀναπόφευκτη ἡ Νέμεσις ποὺ ὅπως ἀποδεικνύεται δὲν εἶναι ἐπιβολὴ ἀλλὰ ἐπιλογὴ… Ἀπαιτεῖται ἑπομένως ἄμεση ἐπαναφορὰ καὶ ἡ βοήθεια ἴσως κάποιου «Συνοδοιπόρου» νὰ ἀφυπνίσει, πρὶν εἶναι πολὺ ἀργά, τόν ἀνθρώπινο νοῦ, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ξαναβρεὶ τὸν ἑαυτὸ του καὶ νὰ ξαναγίνει… Ἄνθρωπος!   Πηγή: https://www.paron.gr/2020/07/04/

Για μια αγάπη παλιά-Άπτερα Πτερόεντα

Για να γίνω Άνθρωπος

                                                           Για να γίνω Άνθρωπος

Έχουν άδικο ; ; ;

Ο Αντικοινωνικός

                                                                 

      Μμμ, ἄντε τώρα νά βρῶ κάτι πιασάρικο ὑποψήφιε ἀναγνώστη γιά ἕνα ἐρεθίσω το ἐνδιαφέρον σου. Καλῶς ἤ κακῶς δέν πιστεύω σέ παραμυθένιες ἀλήθειες ἤ ἀληθινά παραμύθια γιατί δημιουργοῦν αὐταπάτες καί ὁδηγοῦν σέ κακές ἐκτιμήσεις .

      Ἄν νοιώθεις ἀτομικότητα (idiot) καλύτερα νά μήν ἀσχοληθείς καθόλου.Θά χάσεις την ὥρα σου καί θά ἐκνευριστεῖς. Ἄν ὅμως νοιώθεις Πολίτης  το σίγουρο εἶναι ὅτι θά προβληματιστεῖς.

      Στόχος τοῦ βιβλίου εἶναι ἡ ἀπομυθοποίηση της πολιτικῆς πραγματικότητας χωρίς ἐλαφρυντικά καί μαξιλαράκια. Ἄν ἀποφασίσεις  λοιπόν νά ξεφυλλίσεις αὐτό το βιβλίο θά 'βρεις ἕναν καθρέφτη μέσα του... στό τέλος θά ἀποφασίσεις μόνος σου τί εἴδωλο βλέπεις...

Συνειδητοποιημένοι κόκκοι...

Ἔριξα σήμερα μία ματιά στό ἡμερολόγιο γιά νά συντονιστῶ λιγάκι, ἀφοῦ μετά την ὀλιγοήμερη ἄδεια μου ὀμολογῶ πως ἀποσυντονίστηκα. Φτάσαμε αἰσίως στίς 23 Σεπτεμβρίου 2018 … Μου ἀρέσει νά βλέπω γραμμένη την ἡμερομηνία μ'  αὐτή τη μορφή ,γιατί μου θυμίζει τα σχολικά μου χρόνια. Τότε που ἡ ἀναγραφή της στόν πράσινο πίνακα ἦταν καθημερινή καί ὑποχρεωτική.

       Θυμᾶμαι χαρακτηριστικά τον δάσκαλό μου, νά ρίχνει την πρώτη του ματιά στόν πίνακα καθώς ἔμπαινε στήν τάξη. Ἀλοίμονο στόν ἐπιμελητή που θά την ξεχνοῦσε! Από κείνη την ἐποχή βέβαια ἔχουν ἀλλάξει πολλά. Ο πράσινος πίνακας ἔγινε λευκός, ἡ κιμωλία ἔγινε μαρκαδόρος, ἡ εὐταξία ἔγινε ἀταξία καί αλοίμονο στόν καθηγητή που θά τολμήσει νά ὑψώσει φωνή! Νέα ἤθη, νέα ἐθη... Στήν σημερινή ἐποχή βλέπεις το κάλλος ἀντικαταστάθηκε ἀπό τους κάλους καί ὁ Φαίδρος ἀπό τους φεδρούς! Ἀφοῦ ἡ συνείδησή μας ἔγινε σκορποχώρι, καλά μας κάνουν...

       Δέν ἔχω σκοπό ὅμως νά χαλαστώ  κυριακάτικα μέ την πολιτική καχεξία καί ἀναπηρία του Ἑλληνικοῦ λαοῦ πού ἀνέχεται πουστροπαρελάσεις,  λαθρομετανάστες, μνημόνια καί κάθε πολιτικό καί κοινωνικό παρατράγουδο. Θέλω νά ἀσχοληθῶ μέ πολύ πιό σοβαρά πράγματα, ὅπως νά ἀπολαύσω καί νά τιμήσω τη φθινοπωρινή ἰσημερία, πού σηματοδοτεῖ ἕνα νέο ξεκίνημα. Την ἀέναη νομοτελειακή συνέχεια πού κηρύσσει την ἁρμονική ἐναλλαγή των ἐποχῶν, σέ πεῖσμα ὅλων ἐκείνων τον ἄνθρωποκεντρικῶν συμπεριφορῶν πού θεωροῦν ὅτι εἶναι οἱ ρυθμιστές των πάντων.

       Στρέφω το κεφάλι ψηλά καί ἀφήνω το βλέμμα μου νά χαθεῖ στήν ἀπεραντοσύνη του οὐρανοῦ. Πόσο μικρό μέ κάνει νά νιώθω αὐτός ὁ ἀκαλούπωτος γαλάζιος καμβάς ἀλλά καί πόσο ξεχωριστό... Σάν κόκκο ἄμμου σέ ἀφρικανικούς ἀμμόλοφους πού μπορεῖ ὅμως νά 'μπει στό μάτι του καμηλιέρη… Κάπως ἔτσι  θά ἔπρεπε νά νιώθει ὁ καθένας μας προσδιορίζοντας τη θέση του στό συμπαντικό γίγνεσθαι.

           Τιμή καί δόξα λοιπόν στή νομοτελειακή συνέχεια πού κυλάει ἁρμονικά τους μικρούς καί ξεχωριστούς χωρόχρονικούς δεῖκτες ἐπιφέροντας την ἐναλλαγή των ἐποχῶν. Μόνο ἔτσι ἐπέρχεται ἄλλωστε κάθε πραγματική ἀλλαγή, ἀπό μικρούς ἀλλά ξεχωριστούς συνειδητοποιημένους κόκκους...

Δέν εἶναι δικαίωμά σου ρέ πολιτικέ κίναιδε !

Εἶναι ἀδιαμφισβήτητο ὅτι τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μία παρατεταμένη καί πολυεπίπεδη παρακμή. Ἡ ἀνευρη ἀνθρώπινη μάζα, που ἀπέχει μακράν ἀπό κοινωνία ἐλεύθερων πολιτῶν, εἶναι ἀνίκανη νά ἀντιληφθεῖ το βαθμό ἐπικινδυνότητας . Παρασύρεται ἀπό ἀνθέλληνες δημαγωγούς που τάχθηκαν νά ἀφανίσουν προαιώνια ἰδανικά καί ἀξίες. Βρισκόμαστε ἄλλωστε  ἤδη στόν ὄγδοο χρόνο της κατοχῆς κι ὅμως δέν φαίνεται νά κουνιέται φύλλο. Κατάπιαμε καί τα δεξιά καί τα ἀριστερά μνημόνια καί μείναμε ἀπαθεῖς χειροκροτητές σέ ἕνα θέατρο παραλόγου που διαδραματιζεται  ἡ ὑποβάθμιση της ζωῆς μας .

      Ἴσως φανῶ γραφικός στό τέλος ἀλλά δέν θά πάψω νά ὑποστηρίζω ὅτι ἡ προβολή καί ὑιοθέτηση κοινωνικῶν προτύπων εἶναι ἀμιγῶς θέμα πολιτικῶν σκοπιμοτήτων. Ἡ ξετσίπωτη Τσιπροκαμμένη  ἀλητεία ἔφτασε στό σημεῖο νά φωταγωγήσει το ναό της Δημοκρατίας μέ τα χρώματα της ὁμοφυλοφιλικῆς κοινότητας. Φυσικά δέν εἶναι τυχαῖο ,ἀφοῦ οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἐξυπηρετοῦν τα πολιτικά του σχέδια .Ἕνας ὁμοφυλόφιλος εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ παθητικός καί δεκτικός. Ἀδυνατεῖ ἑπομένως νά ἀντιδράσει δυναμικά σέ κάθε κυβερνητική ἐξαγγελία που στέλνει στόν Καιάδα την ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια , ποδοπατώντας συνάμα κάθε ἔννοια σεβασμοῦ του Συντάγματος.

      Ἔχουν φροντίσει γι' αὐτό  οἱ πολιτικοί κίναιδοι νά διαβρώσουν κάθε πυλώνα ἑνός  ὑγιοῦς κοινωνικοῦ οἰκοδομήματος. Ἀπό τα γεννοφάσκια του το παιδί προετοιμάζεται γιά παρά φύσιν συμπεριφορές . Το νέο ἀξιακό σύστημα θέλει ὁμοφυλόφιλους ἐκπαιδευτικούς, ὁμοφυλόφιλους ἀστυνομικούς (ντροπή  μωρή βαθμοφόρα λούγκρα που ξεφτίλισες την Ἑλληνική Ἀστυνομία στή σαββατιάτικη πουστροπαρέλαση ) ,ὁμοφυλόφιλους, στρατιωτικούς, ὁμοφυλόφιλους ἅπαντες! Το πως θά διαθέσει το σῶμα του ὁ καθένας ἴσως νά εἶναι δικαίωμα του. Δέν εἶναι δικαίωμά σου ὅμως ρέ πολιτικέ κίναιδε νά ἐξαπολύεις τα πουσταριά σου στήν πλατεία Συντάγματος προσπαθώντας νά διαμορφώσεις καί νά ἐπιβάλλεις τό νέο ἀξιακό σου σύστημα! Ἡ εἰκόνα των ἀνθρώπων μέ λανθάνουσα σεξουαλική ἀγωγή καί συμπλεγματικά ἀπωθημένα, προσβάλλουν την ἀξιοπρέπεια καί εὐτελίζουν την ἀνθρώπινη ὑπόσταση. Ἅς μή ξεχνᾶμε ὅτι τα ἀνθρώπινα δικαιώματα δέν εἶναι μονομερή οὔτε κατ' ἀποκλειστικότητα…

Υ.Γ  Ἴσως στή συνείδηση κάποιων χαρακτηρίζομαι ἀκραῖος ομοφοβικός κ.α. Θά τους παρακαλοῦσα νά δώσουν πολλή προσοχή στήν κατιοῦσα συγκλίνουσα κίνηση των χεριῶν μου ! …

Μαγιάτικος καιρός…

       Ὅσο κι ἄν θέλουμε νά πιάσουμε το Μάη, φαντάζει ἀδύνατο ἀφοῦ μέ τόσες νεροποντές γλιστράει καί αὐτός σάν τίς ἐπιθυμίες μέσα ἀπό τα χέρια μας… Ἡ ἀλήθεια εἶναι πως ὁ χρόνος γίνεται Κρόνος καί μας καταπίνει , χωρίς νά ὑπάρχει ἐλπίδα ἐπαναγέννησης. Πότε ἦρθαν οἱ ἀπόκριες ,ποτέ ἔφυγε το Πάσχα οὔτε πού το κατάλαβα! Το κακό εἶναι ὅτι οἱ πολιτικοί μασκαράδες ἔχουν ριζώσει καί περιφέρουν τον ἐπιτάφιο του Ελληνικοῦ λαοῦ καθημερινά .

          Ἄν καί πίστευα ὅτι εἶχα ἀπαλλαχθεῖ ἀπό το βίτσιο της ἐνημέρωσης, ἔπιασα τον ἑαυτό μου νά κατρακυλάει πάλι στό βοῦρκο της εἰδησεογραφικῆς προπαγάνδας. Ἔμαθα λοιπόν γιά πλεονάσματα καί Αὐγουστιάτικη ἀπαγκίστρωση ἀπό τα μνημόνια, γιά μείωση της ἀνεργίας καί ἐπενδυτικά προγράμματα, γιά στοχευμένες καί ὑποκινούμενες ἀντιδράσεις ἀπό φασιστοειδή στή Μυτιλήνη. Τέτοια ἔμαθα. .. Ἔμαθα κι ἄλλα που ἀκούστηκαν ἀπό ἀντιπολιτευτικά χείλη που καραδοκοῦν σάν το κοράκια τους κυβερνητικούς θώκους. Ἄκουσα ἀπό αὐτούς γιά την ἀγαστή συνεργασία κράτους -ἰδιωτικοῦ τομέα ἤ γιά την ἰδιωτικοποιήση του κράτους μέ ἀλλά λόγια, που θά ἐπιτευχθεῖ ἀπό την δική τους μελλοντική κυβέρνηση. Ἔμαθα ἐπίσης γιά την ὑπερψήφιση νομοσχεδίου που ἐπιτρέπει την ὑιοθέτηση  παιδιοῦ ἀπό ὁμόφυλα ζευγάρια. Κοινή ὑπερψήφιση…Ὅπως ΚΟΙΝΗ εἶναι  ἡ συνείδηση της κυβέρνησης καί της ἀντιπολίτευσης!

      Εὐτυχῶς ὅμως αὐτή τη φορά κατάφερα νά ἀπεξαρτηθώ γρήγορα ἀπό το βίτσιο μου, ἀφοῦ ἔκλεισα τηλεοράσεις, ἄλλαξα συχνότητες στό ραδιόφωνο καί ἔβαλα το στικάκι νά ἀπολαύσω ἀγαπημένες μουσικές ἀπό τη δεκαετία του ΄80 .

  Τη ζωή μας πρέπει νά τη  σκηνοθετούμε ὄχι νά την ὑποδυόμαστε. Ἐπιβάλλεται νά κλείσουμε την συνειδησιακή πόρτα στίς τηλεκουδουνίστρες καί τους τηλεμπαμπούλες που θέλουν νά ὑποβαθμίσουν την ποιότητα της ζωῆς μας. Μόνο τότε θά μπορέσουμε νά πιάσουμε το Μάη της ζωῆς μας χωρίς νά  γλιστράει  ἀπό τον κακό μας τον καιρό…

Σκέψεις...