Ζωή ἐξ ἀντανακλάσεως…

Λίγο το βάρβαρο ξύπνημα, λίγο ἡ χθεσινοβραδινή μου κραιπάλη, στάθηκαν ἀρκετά γιά νά μήν ἔχω διάθεση γιά πολλές  ‘'Καλημέρες'’  σήμερα. Κι ἐπειδή εἶναι πολύ πρωί καί δέν κυκλοφορεῖ ἀκόμα καμιά καπουλάτη γκόμενα για νά τραβήξει το ἐνδιαφέρον μου , εἶπα νά στρέψω το βλέμμα μου ψηλά που γλυκοχαράζει. Παρ'ὅλο που ὁ οὐράνιος καμβᾶς  γέμισε μέ ροδοκόκκινες ἀποχρώσεις ἀπ'το πινέλο του Ἡλιου, οἱ δικές μου σκέψεις ἐκοσμοῦντο περισσότερο ἀπό γκρίζες ἀνταύγειες. Σκέφτομαι ἀρα ἀναζητῶ…Πάλι καλά. Θά μποροῦσα ἁπλῶς νά ἐπιβιώνω χωρίς νά σκέφτομαι…Ἰδανικές λοιπόν οἱ συνθῆκες ,εἶπα νά βυθιστῶ στά ἀπατα νερά της σκέψης μου. Στόν μνημονιακά  Ἀρμαγεδδώνα που ζεῖ  ἡ Ἑλληνική κοινωνία δίνεται ἡ εὐκαιρία γιά ἕναν γενικότερο ἐπαναπροσδιορισμό προσώπων καί πραγμάτων. Γιά νά ἀποτινάξει ὅμως κάποιος την χρυσόσκονη που ἔχει πασπαλίσει πολλούς ἀργυρώνυτους καί πολλούς γενίτσαρους θά πρέπει νά ξεκινήσει τον ἐπαναπροσδιορισμό ἀπ'τον ἴδιο του τον ἑαυτό. Ἄν καταφέρει καί δώσει ἀπαντήσεις που ἀφοροῦν το ΄΄Εἶναι΄΄ του ,τότε το μόνο σίγουρο εἶναι ὅτι ἡ κατάσταση θά ἀλλάξει. Καλά , θά μου πεῖ κάποιος, τόσο δύσκολα ἐρωτήματα εἶναι αὐτά; Μμμ , γιά κάποιους ἐρωτήσεις ὅπως ΄΄Ποιός εἶμαι;΄΄ , ΄΄Τί, θέλω;΄΄ Τί πράττω;΄΄ εἶναι ἄλυτοι γρῖφοι! Ἴσως ἐπειδή ἀντικρύζοντας τον καθρέφτη τους ἀναγνωρίζουν τίς ἐπιλογές κάποιων ἄλλων…