Πόσες ἀποδείξεις θές;

Τα  ‘λέγε ἡ Ἀννούλα κάποτε ( ὄχι του χιόνια,  του Καρβέλα. ..μᾶλλον) γιά την προδομένη της ἀγάπη.  Τα  ‘λέγε, τα τραγούδαγε  ἀλλά στοῦ κουφοῦ τη πόρτα…Κι ἄν ὁ ἐρωτας της Ἄννας της τραγουδιάρας ἦταν κουφός καί δέν την άκουγε,  πάει στό διάολο ἔχει ἄλλοθι. Τί μπορεῖ νά πεῖ κανείς ὅμως  γιά τα ἑκατομμύρια των νεοέλληνων   πού ἀνέχονται νά τους κατασχέτουν την ἰδία τους τη ζωή;  Ὅλοι τους κωφάλαλοι εἶναι;;; Ὅσες ἀποδείξεις κι ἄν ἐπικαλεστεῖ κάποιος γιά την σημερινή τους ἐξαθλίωση ἀπ' τα δωσίλογα ἀνθρωπάρια πού μας κυβερνοῦν αὐτοί πάντα θά ἔχουν  στό στόμα τους το στίχο  του Μηλιώκα  ‘  ’ Γιά το καλό μου  ...΄΄.   Α,  ρε πνεῦμα ἀθάνατο Ἑλληνικό ξεχασμένο στά χρονοντούλαπα της Ιστορίας!