Ἀτέρμων

‘’…Ἐκεῖ στή δυσδιάκριτη ἄκρη που δέν φαίνεται το τέρμα ἡ σκέψη χαράζει τίς εἰκόνες…Κενό…Ἄβυσσος…Υπάρχει κενό στό  χῶρο;;; Ὄχι…Ὑπάρχουν κενές σκέψεις…Τί  εἶναι το τέλος; Ἡ ἀρχή κάτι ἀλλου…Ὁ φόβος πλανᾶται στό μυαλό ἐξ αἰτίας του ἀγνώστου…Κι ἄν νοιώθεις μικρός καί εἶσαι ἕτοιμος νά γονατίσεις εἶναι γιατί ἡ ἀνθρώπινη ψυχή σου σέ βαραίνει…’’