Ἐδῶ κωλοχανεῖο, ἐδῶ κωλοχανεῖο!

Ἡμέρα μνήμης ἡ σημερινή καί ἄν μή τί ἄλλο ὀφείλουμε νά τιμήσουμε την ἀγωνιστικότητα  ἑνός λαοῦ,  πού διεκδίκησε πρίν 41 χρόνια καλύτερους  ὀρους διαβιώσης. Ἔχει μάλιστα ἰδιαίτερη σημασία ἀφοῦ ἦταν ἡ τελευταία του ἀντίσταση  μέχρι σήμερα στή κυβερνητική αὐθαιρεσία…Στά χρόνια που ἀκολούθησαν γράφτηκαν καί εἰπώθηκαν πολλά γιά τα γεγονότα ἐκείνῶν των ἡμερῶν.  Ἀρκετοί βέβαια ἀπό τους πρωταγωνιστές του φοιτητικοῦ ξεσηκωμοῦ ἔσπευσαν νά ἐξαργυρώσουν τους κόπους των προσπαθειῶν τους, πιάνοντας κυβερνητικά στασίδια καί θέσεις ἐπιτρόπων, μαχόμενοι τώρα πιά γιά την περιφρούρηση των Ευρωπαϊκών κεκτημένων…

Τα συνομοσιολογικά σενάρια περί ὑποκινούμενης ἐξέγερσης δέν μέ ἀκουμπᾶνε.Ἀκόμα καί ἔτσι νά εἶναι ,γιά νά βλαστήσει ἕνας σπόρος ἀπαιτεῖται γόνιμο ἔδαφος,που σημαίνει ὅτι ὁ λαός ἤθελε νά ἐκφράσει την δυσαρέσκεια του στό καθεστώς.

΄΄Ἐδῶ Πολυτεχνεῖο, ἐδῶ Πολυτεχνεῖο…΄΄ . Εἶναι χαρακτηριστική ἡ εἰσαγωγή του καλέσματος των ἐξεγερμένων φοιτητῶν μέσα ἀπ' το ταμπουρωμένο Πολυτεχνεῖο πρός τον Ἑλληνικό λαό. Το σύνθημα γιά Ψωμί-Παιδεία-Ἐλευθερία ἀπηχοῦσε τα βασικά  αἰτήματα ἑνός λαοῦ πού βρισκόταν ὑπό την διακυβέρνηση της χούντας των Συνταγματαρχῶν.  Δέν εἶμαι σέ θέση νά κρίνω την βασιμότητα ἐκείνῶν των αἰτημάτων γιατί ὁ κόσμος μου περιοριζόταν τότε στό ὕψος της κούνιας μου.

Σήμερα που ἔχει ἀποκατασταθεῖ ἡ Δημοκρατία ( λέμε τώρα… ) καί ἔχω πλήρη συνείδηση της καταστάσης πού ἐπικρατεῖ γύρω μου, ὀφείλω νά ὀμολογήσω ὅτι βιώνω μιά συνταγματική χούντα!