Για να γίνω Άνθρωπος

                                                             gia-na-gino-anthropos/

Σὲ ἕνα κόσμο ποὺ κινεῖται μὲ ἰλιγγιώδη ταχύτητα καὶ μετασχηματίζεται μὲ σταθεροὺς ρυθμούς, ἀπαιτεῖται τακτικὸς ἐπαναπροσδιορισμὸς τῆς θέσης μας στὴ κοσμικὴ ἁλυσίδα. Ἡ ἰσοτιμία τῶν ὄντων καὶ ὁ σεβασμὸς προς τόν πλανήτη – κόσμημα εἶναι ἀπαράβατη προϋπόθεση γιὰ νὰ διασφαλιστεῖ ἡ ἁρμονικὴ μας συνύπαρξη. Δυστυχῶς ὅμως αὐτὸς ὁ σεβασμὸς δὲν εἶναι δεδομένος… Ἡ ἀνθρώπινη ἀλαζονεία παραβλέπει τὴν ὑπόλοιπη ζῶσα φύση καὶ διαρρηγνύει τὴν ἄρρηκτη νομοτελειακὴ μας σχέση. Μοιάζει ἀναπόφευκτη ἡ Νέμεσις ποὺ ὅπως ἀποδεικνύεται δὲν εἶναι ἐπιβολὴ ἀλλὰ ἐπιλογὴ… Ἀπαιτεῖται ἑπομένως ἄμεση ἐπαναφορὰ καὶ ἡ βοήθεια ἴσως κάποιου «Συνοδοιπόρου» νὰ ἀφυπνίσει, πρὶν εἶναι πολὺ ἀργά, τόν ἀνθρώπινο νοῦ, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ξαναβρεὶ τὸν ἑαυτὸ του καὶ νὰ ξαναγίνει… Ἄνθρωπος!   Πηγή: https://www.paron.gr/2020/07/04/