Κυριακή πρωί στο Μοναστηράκι.

Κυριακή 11 το πρωί, Μοναστηράκι. Η καθιερωμένη επίσκεψη μου στο παρελθόν. Μια φορτωμένη βδομάδα που θα εκτονωθεί με μια βόλτα στα παλαιοπωλεία κάτω απ'τον ναό του κόσμου, τον Παρθενώνα.

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με τραβάει σ'αυτον τον χώρο. Αναμνήσεις,νοσταλγία...μπορεί. Πάντως όχι οι μυρωδιές απ'τα κεμπάπ του Θανάση, αν και τις περισσότερες φορές τα τιμώ δεόντως! Ξεκινάω σχεδόν πάντα από την οδό Ήφαιστου. Μέγας χαμός και σήμερα. Οι κωλοτσεπες άδειες για να μην χάσουμε κανένα κινητό. Είναι απαραίτητο αξεσουάρ βλέπεις στην ζωή του νεοέλληνα!

Χαζεύω χωρίς να ψάχνω κάτι συγκεκριμένο. Είναι από τις ελάχιστες φορές που δεν κοιτάω το ρόλοι. Τριγύρω μου ένα ψηφιδωτό προσώπων και πραγμάτων. Για να δω ,τι θα μου κολλήσει σήμερα...Προχωράω. Στις κούτες κάτω ότι μπορείς να φανταστεις.Βιβλια μπερδεμένα με τσοντες.Ο τύπος που στέκεται από πίσω δεν μπήκε στον κόπο να τα ξεχωρισει.Σε κόβει από πάνω μέχρι κάτω και σου απαντάει με βάση αυτά που ξέρει ότι μπορεί να πάρει από σένα. Συνεχίζω ακάθεκτος ενώ η ζέστη αρχίζει και κάνει αισθητή την παρουσία της.Το βλέμμα μου παντού και πουθενα.Ευκαιρια βρίσκει ένα χυμώδες στήθος και το μαγνητίζει! Η όμορφη κοπέλα σκύβει σ'εναν πάγκο. Η αγένεια μου, έστω και διακριτική , στο αποκορύφωμα της !Κάτι έπιασε στα χέρια της.Για να καλύψω και την περιέργεια μου...Τι είναι αυτό; Μοιάζει με παλιό βιβλίο. Είναι ένα παλιό αναγνωστικό της πρώτης δημοτικού.Πλησιάζω για να το δω από κοντά. Η κοπέλα μου το παραχωρεί ευγενικά κα φεύγει.Είναι καλό ,μου λέει ο μπάρμπας.Ανάθεμα κι αν το κοίταξες ποτέ σου ,μουρμουρίζω. Έχω προ πολλού ξεχάσει τα ωραία βυζάκια της γκόμενας και βυθίζομαι στις σελίδες του αναγνωστικού. Με πάει πολλά χρόνια πίσω.Τι είναι αυτό που νοστάλγησα κοιτάζοντας το; Να ξαναζήσω εκείνη την ηλικία η΄ να ξαναζήσω εκείνη την εποχή...

Τα ερωτηματικά μου δεν τα συμμερίζεται ο μπάρμπας καθώς έχει μαζευτεί κόσμος και με ρωτάει αν θα το πάρω.Πόσο ; 5 ευρω...Τόσο άξιζε πια,τόσο το είχε κοστολογήσει...Πήρα το αναγνωστικό και αναρωτιόμουν τι είναι πρόοδος. Μετά από αρκετή σκέψη σε ένα ασφυκτικά γεμάτο METPO ,συνειδητοποίησα ότι πρόοδος είναι να παραμένεις άνθρωπος...

ΠΑΠΑΡΙΜ...

Μετά από αρκετές μέρες και αφού αποδεσμεύτηκα από την μεγγένη του χρόνου(παραμύθι ψιλοβαριόμουν...) αποφάσισα να σχολιάσω τα τεκτενόμενα (κατά το κλινόν άστυ...)
Να ξεκινήσω από τον Κώστα τον Νεφελίμ; ή τον Γιωργο τον Ελωχίμ; Άστα να πάνε... Δεν είναι που δεν είναι καλαίσθητο το ιστολόγιό μου,αν σχολιάσω και αυτούς τους παπαρίμ δεν θα παραμείνει κανένας να διαβάσει! Τι άλλο παίζει; Α, ναι το ηλιέλαιο! Θα παραμείνει νοθευμένο και ακατάλληλο μέχρι να πέσει κανένας χοντρός ερωτίλος απο κάποιο υπουργείο ή αν έχουμε κανένα 7αράκι σεισμό. Θα ξεχαστεί την άλλη μέρα το λαδάκι. Άλλωστε θυμάται κανείς τις τρελές αγελάδες; Μια χαρά έγιναν. Πέταξαν και τους ζουρλομανδυες και ειδικά με λεμονάκι στα κάρβουνα είναι τρέλα!!!
Τι άλλο, τι άλλο; Η Καλομοίρα! Όχι πέρασε αυτό. Ήρθαμε τρίτοι. Βέβαια με αγγλικούς στοίχους. Δεν πειράζει μωρέ... Μήπως οι πολιτικοί μας έχουν Ελληνική συνείδηση; Α ναι ξεπούλησαν τον Ο.Τ.Ε . Όχι λάθος!! Ηταν μιά ώριμη διαρθρωτική αλλάγή! Ακούγεται καλύτερα...
Τι άλλο παίζει μετά ; Βέβαια η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου! Η γνωστή ποδοσφαιρικη πρέζα... Άντε τουλάχιστόν να ανεμίσουμε καμία σημαια γιατί ο Οκτώβρης είναι μακριά...
Παρεπιπτόντως πήγα στην λαική αγορά και μου έφυγαν 50Ε και τι πήρα; ΠΑΠΑΡΙΜ...αλλά αυτο δεν είναι επικαιροτητα!

ΓΛΥΠΤΑ,ΓΛΥΦΤΑ,ΓΛΥΦΤΡΟΝΙΑ...

Τελικά το ιστολόγιο εἶναι ὁ ἰδανικός χῶρος νά βγάλεις ὅλα σου τα ἀπωθημένα Ἐδῶ καί χρόνια κουβαλάω ἕνα ( ; ) πού ἐπιτέλους βρίσκω την εὐκαιρία νά το βγάλω ἀπό μέσα μου. Θά μου πείτε,θά ἀλλάξει κάτι;Το πιθανότερο εἶναι νά σας ἀπαντήσω ὄχι,ἀλλά τοὐλάχιστον θά ἔχω ἕνα ἀπωθημένο λιγότερο

Το ἀπωθημένο μου λοιπόν ἔχει νά κάνει μέ την διατύπωση της φράσης φράσης '' Τα μάρμαρα του Παρθενώνα.Δέν πάει πολύς καιρός πού ὁλοκληρώθηκε μιά οἰκοδομή δίπλα στό σπίτι μου. Μαζί μέ τα ἄλλα ὑλικά χρησιμοποιήθηκε καί μάρμαρο γιά νά ''ντύσει' τίς σκάλες. Ὡραῖο μαρμαράκι δέν λέω,ἀλλά ΜΑΡΜΑΡΟ! Δηλαδή ἐπεξεργασμένος ἀσβεστόλιθος.Καί διερωτῶμαι: τί σχέση μπορεῖ νά ἔχει ὁ ἐπεξεργασμένος ἀσβεστόλιθος μέ τα γλυπτά; Ξεκινοῦν οἱ οἱ '' φωστῆρες μας νά διεκδικήσουν θησαυρούς ἀνεκτίμητης πολιτιστικῆς ἀξίας καί τα προσφωνοῦν ΜΑΡΜΑΡΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ''!!! Γιατί τέτοια ὑποβάθμιση;;; Την ΜΟΝΑ LIZA θά την διεκδικοῦσαν ὡς καμβά;; Θά ἦταν εὔκολο νά τους χαρακτηρίσεις ἀπαίδευτους. Κάτι τέτοιο ὅμως δέν ἰσχύει. Καί ἄν αὐτοί εἶναι ἀπαίδευτοι ἔχουν ἀνθρώπους ἀπό πίσω τους νά τους διορθώσουν. Τότε γιατί αὐτό το ὀλίσθημα;; Ἁπλά γιατί δέν εἶναι Γραικοί, εἶναι γραικύλοι!!! Ἐντεταλμένες μαριονέτες, τοποτηρητές ἑνός παγκόσμιου καθεστῶτος.

Ἀκόμα καί πνευματικά δικαιώματα θά μπορούσαμε νά εἴχαμε ἀπαιτήσει ἀπό τίς χολιγουντιανές ὑπερπαραγωγές που ἐμπορεύονται στό κινηματογραφικό γυαλί την ἱστορία του τόπου μας. Ἀλλά τί λέω, θά φταίει μᾶλλον ἡ ἄνοδος της θερμοκρασίας, ἐδῶ δέν τολμᾶμε νά χαρακτηρίσουμε γλυπτά τα ἀριστουργήματα του Παρθενῶνος, θά διεκδικήσουμε καί πνευματικά δικαιώματα;; καμιά δανεική ἐπιστροφή ἀπό τους φλωρόπουστες τους Ἄγγλους καί πολύ μας εἶναι!!

Mακεδονία: Άνω; Κάτω; Νέα; Παλιά;χωρίς τζατζίκι παρακαλώ...

Καί ναί! Εἴμαστε πρωταθλητές! Ἀπολαμβάνουμε τον σεβασμό των φίλων καί συμμάχων μας,ἐκτός ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων! Τρίξαμε τα δόντια μας στόν Μπους καί κατατροπώσαμε τον κουμπάρο!

Ἔπεσα νά κοιμηθῶ μετά ἀπό μιά μέρα μεθυστική ἀπό ἐθνική ὑπερηφάνεια Εἶχα ξεχάσει τα δάνεια, την πιστωτική μου κάρτα, τον ἀπογοητευτικό Ὀλυμπιακό. Μετά ἀπό μερικά λεπτά μέ καλωσόριζε ὁ Μορφέας. Καπνό, φωτιά, φωνές, αἵματα... πού βρίσκομαι; ἀναρωτήθηκα. Ξαφνικά ἐμφανίζεται μπροστά μου ἕνας πληγωμένος μυστακιοφόρος. Ὁ Παῦλος Μελάς; Ναί, μου ἀπάντησε. Γιατί πανηγυρίζετε; μέ ρώτησε. Ἀποκλείσαμε τα Σκόπια ἀπό το ΝΑΤΟ μέ το ὄνομα Ἄνω; Νέα; Κάτω; Πέρα; τέλος πάντων κάπως Μακεδονία! Ξεφτίλες! μου ἀπάντησε ὀργισμένος. Δές γύρω σου. Τόση φωτιά, τόσα νεκρά κορμιά; Γιατί; Γιά νά ξεπουλᾶτε την Μακεδονία μέ σύνθετες ὀνομασίες! Ξύπνησα ἱδρωμένος εὐτυχῶς ὄνειρο ἦταν εἶπα.

Ὅταν το ξανασκέφτηκα λίγο ἀργότερα συνειδητοποίησα ὅτι ζῶ ἕναν ἐφιάλτη...

'Οταν χάνεις την μπαλα...

Την περασμένη Παρασκευή μεταξύ 9-11 το πρωί ἄκουσα το σχόλιο ἑνός ραδιοφωνικοῦ παραγωγοῦ καί σκέφτηκα πόσο μπορεῖς νά ἐκτεθείς ἀπό ἀμάθεια.Στήν προσπάθεια του νά εἰρωνευτεῖ τον Σφακιανάκη ,πού ἐκθείαζε την ἀρχαία Ἑλλάδα,ἀνέφερε ὅτι ὁ Μινωικός πολιτισμός δέν εἶναι Ἑλληνικός!Ἡ στοιχειώδης γνώση της Ἱστορίας εἶναι προφανές ὅτι ἀπουσιάζει ἀπό τον συγκεκριμένο παραγωγό. Οἱ ἀρχαιολογικές καί ἀνθρωπολογικές μελέτες καί ἀποδείξεις δέν ἀφήνουν κανένα περιθώριο ἀμφισβήτησης περί της Ἑλληνικότητας των Μινω’ι’τών. Ὁ σχολιαστής ἀγνοεῖ μεθόδους ὅπως ἡ θερματοφωταύγια ἤ ὁ ἄνθρακας 14 ( C14 ) πού θά τον βοηθοῦσαν νά καταλάβει ὅτι δέν ὑπάρχουν προελληνες ἀλλά ΠΡΩΤΟέλληνες!Οἱ Μινω΄’ι΄’τες , οἱ Μυκηναΐοι καί ἄλλες πολλές πληθυσμιακές ὁμάδες ὅπως οἱ Ἀιολεις, Δαναοί κ.α, εἶναι Ἑλληνικά φύλλα.Σήμερα ὑπάρχουν Κρητικοί, Στερεοελλαδίτες,Μακεδόνες, Κύπριοι.Ὅπως εἶναι λάθος νά γίνεται διάκριση μεταξύ κυπρίων καί των ὑπολοίπων ἑλλήνων, ἔτσι εἶναι λάθος νά ξεχωρίζουμε τους Μινω’ι΄’τες ἀπό τους ὑπολοίπους Ἕλληνες. Καί ἐπειδή το ραδιόφωνο πού ἔκανε το σχόλιο εἶναι ἀθλητικό,καλό εἶναι νά ἀσχολεῖται ἀποκλειστικά μέ τον Ὀλυμπιακό καί τον Παναθηναϊκό γιατί μᾶλλον ἔχει χάσει την μπάλα!

Mε το βλέμα στον ουρανό.

Σκεφτόμουν αὐτές τίς μέρες ποιο θά ἦταν το καλύτερο θέμα νά σχολιάσω γιά πρώτη φορά στό ιστολόγιο μου.Μιά μέρα που ἤμουν μποτιλιαρισμένος στό κέντρο της Ἀθήνας ἄφησα τα μάτια μου ἐλεύθερα νά παρακολουθοῦν ἀσυναίσθητα ὅτι μου τραβοῦσε την προσοχή. Μιά πειραγμένη ἐξάτμιση, ἕνα μισόγυμνο μποῦστο την ὥρα που το μυαλό μου προσπαθοῦσε νά ἰχνηλατήσει κάτι πρωτότυπο Ἕνα περιστέρι που πετοῦσε πολύ κοντά στό αὐτοκίνητό μου ἀνάγκασε το βλέμμα μου νά το ἀκολουθήσει. Πέταξε πολύ ψηλά στόν οὐρανό καί κάποια στιγμή το ἔχασα. Ἐκεῖ δέν ὑπῆρχε πιά κανένας καί τίποτα νά μου ὁδηγήσει το βλέμμα. Κόλλησα γιά λίγο. Τότε διαπίστωσα κάτι περίεργο. Ἀναρωτήθηκα πόσες φορές την ἡμέρα κοιτοῦσα συνειδητά τον οὐρανό. Καμία. Προσπάθησα νά θυμηθῶ πότε το ἔκανα γιά τελευταία φορά μνήμη μου δέν μέ βοηθοῦσε. Ἐξάλου ἡ ἡλικία μου δέν εἶναι προχωρημένη γιά νά δικαιολογεῖ μερική ἀμνησία.Ἀρα σήμαινε ὅτι πάει πάρα πολύς καιρός πού κοίταξα συνειδητά τον οὐρανό καί λογικό ἦταν νά μήν το θυμᾶμαι. Βγῆκα γιά λίγο ἔξω ἀπ' το σῶμα μου καί ἔμεινα μετέωρος ἀπό ψηλά. Ἔβλεπα πολλά γραναζάκια νά κινοῦν μιά καλοδουλεμένη μηχανή. Μιά μηχανή που καθορίζει τον τρόπο ζωῆς του καθενός. Που ἐπιβάλει ἐπίπλαστες ἀνάγκες καί ψεύτικες ἀπολαύσεις Μιά μηχανή πού σέ θέλει ἀκέφαλο, ἄβουλο, μαριονέτα πού ἀρέσκεται στήν πληροφόρηση των σεξουαλικῶν δραστηριοτήτων προβεβλημένων ματαιόδοξων ἀνθρώπων μέσω της τηλεόρασης, ἑνός ἐκ των πολλῶν συσκευῶν λίπανσης της μηχανῆς. Μιά σπασμένη ἤ μιά καμένη μηχανή θά μέ ἔβγαζε ἀπό το ἀδιέξοδο; Ὄχι γιατί αὐτοί που θά την κάψουν εἶναι μέρος της μηχανῆς καί ἄρα δουλεύουν γιά αὐτήν... ἡ μόνη λύση εἶναι νά σταθεῖ το κεφάλι στήν θέση του καί νά σηκώσει το βλέμμα ψηλά. Ε ρέ τί σου κάνει ἕνα περιστέρι...

Πρώτη επαφή

Γειά σας,

Ὅταν κάνω κλίκ σέ μιά σελίδα ἀναζητώντας κάτι σημαντικό η' ἁπλά γιά νά ξεφύγω λίγο ἀπ'΄τον μικρόκοσμο μου, θέλω ὅταν ἀπομακρυνθῶ νά ἔχω το δυνατόν τίς λιγότερες ἀπορίες. Αἰσθάνομαι λοιπόν την 'ὑποχρέωση νά δώσω κάποιες ἐξηγήσεις.

ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΗ ΠΥΛΗ λοιπόν. Γιατί ''Χωροχρονική'' καί γιατί ''Πύλη'; Γιατί ὅλοι κινούμαστε σέ ἕναν Χῶρο μέ μοναδικό ὄχημα τον Χρόνο . Πύλη εἶναι το ἑκάστοτε σημεῖο της συνειδησιακῆς μας κατάστασης.Ἀμπελοφιλοσοφίες..Κάτι ποιό ἁπλό;Εἶναι περασμένα μεσάνυχτα Σαββάτου ,ξεκινῶ το ιστολόγιο μου καί σκοπός μου εἶναι νά ἀπευθυνθῶ σ'αὐτούς που συνηθίζουν νά σκέφτονται. Δέν ἀποδέχομαι 'αὐθεντίες' μόνο αὐθεντικούς.Ἄν δέν ἔχεις φύγει ἤδη ἀπό την σελίδα εἶναι ἴσως γιατί το λουλούδι το θέλεις στό χῶμα καί ὄχι στήν γλάστρα..Αὐτά τα πολύ ὀλίγα γιά πρώτη φορά.