Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Σπάσε τα δεσμά σου!

Ἄν σ ἀρέσει αὐτό που βιώνεις κάτσε στ' ἀυγά σου … Ἄν σ ἀρέσει νά πληρώνεις νταβατζῆδες κάτσε στ' ἀυγά σου … Ἄν σ ἀρέσει ...

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008

Mε το βλέμα στον ουρανό.

Σκεφτόμουν αὐτές τίς μέρες ποιο θά ἦταν το καλύτερο θέμα νά σχολιάσω γιά πρώτη φορά στό ιστολόγιο μου.Μιά μέρα που ἤμουν μποτιλιαρισμένος στό κέντρο της Ἀθήνας ἄφησα τα μάτια μου ἐλεύθερα νά παρακολουθοῦν ἀσυναίσθητα ὅτι μου τραβοῦσε την προσοχή. Μιά πειραγμένη ἐξάτμιση, ἕνα μισόγυμνο μποῦστο την ὥρα που το μυαλό μου προσπαθοῦσε νά ἰχνηλατήσει κάτι πρωτότυπο Ἕνα περιστέρι που πετοῦσε πολύ κοντά στό αὐτοκίνητό μου ἀνάγκασε το βλέμμα μου νά το ἀκολουθήσει. Πέταξε πολύ ψηλά στόν οὐρανό καί κάποια στιγμή το ἔχασα. Ἐκεῖ δέν ὑπῆρχε πιά κανένας καί τίποτα νά μου ὁδηγήσει το βλέμμα. Κόλλησα γιά λίγο. Τότε διαπίστωσα κάτι περίεργο. Ἀναρωτήθηκα πόσες φορές την ἡμέρα κοιτοῦσα συνειδητά τον οὐρανό. Καμία. Προσπάθησα νά θυμηθῶ πότε το ἔκανα γιά τελευταία φορά μνήμη μου δέν μέ βοηθοῦσε. Ἐξάλου ἡ ἡλικία μου δέν εἶναι προχωρημένη γιά νά δικαιολογεῖ μερική ἀμνησία.Ἀρα σήμαινε ὅτι πάει πάρα πολύς καιρός πού κοίταξα συνειδητά τον οὐρανό καί λογικό ἦταν νά μήν το θυμᾶμαι. Βγῆκα γιά λίγο ἔξω ἀπ' το σῶμα μου καί ἔμεινα μετέωρος ἀπό ψηλά. Ἔβλεπα πολλά γραναζάκια νά κινοῦν μιά καλοδουλεμένη μηχανή. Μιά μηχανή που καθορίζει τον τρόπο ζωῆς του καθενός. Που ἐπιβάλει ἐπίπλαστες ἀνάγκες καί ψεύτικες ἀπολαύσεις Μιά μηχανή πού σέ θέλει ἀκέφαλο, ἄβουλο, μαριονέτα πού ἀρέσκεται στήν πληροφόρηση των σεξουαλικῶν δραστηριοτήτων προβεβλημένων ματαιόδοξων ἀνθρώπων μέσω της τηλεόρασης, ἑνός ἐκ των πολλῶν συσκευῶν λίπανσης της μηχανῆς. Μιά σπασμένη ἤ μιά καμένη μηχανή θά μέ ἔβγαζε ἀπό το ἀδιέξοδο; Ὄχι γιατί αὐτοί που θά την κάψουν εἶναι μέρος της μηχανῆς καί ἄρα δουλεύουν γιά αὐτήν... ἡ μόνη λύση εἶναι νά σταθεῖ το κεφάλι στήν θέση του καί νά σηκώσει το βλέμμα ψηλά. Ε ρέ τί σου κάνει ἕνα περιστέρι...

1 σχόλιο:

  1. Ένα περιστέρι, η αναζήτηση, οι εσωτερικές διεργασίες, αυτά μας διαμορφώνουν, μας δίνουν μορφή όπως η θάλασσα στα βράχια.
    Ουρανός απέραντος, πότε γαλάζιος πότε γκριζωπός, η διάθεσή μας και; Και όμως αρκεί μια σκέψη θετική, μια καλή κουβέντα και το μυαλό χαλαρώνει, το πρόσωπο γλυκαίνει και να ένα χαμόγελο. Και πάλι από την αρχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή