Είναι ακριβώς 23.30 την ώρα που πιάνω το στυλό να αποτυπώσω τις τελευταίες μου σκέψεις για σήμερα. Γύρισα απ το γυμναστήριο κατάκοπος,πάλι καλά που πήγα και σήμερα γιατί ο χρόνος είναι Κρόνος και έχει καταπιεί τις περισσότερες ευχάριστες δραστηριότητές μου. Έριξα μια ματιά στο ιστολόγιο μου. Το κοίταζα, το ξανακοίταζα…εδώ και καιρό οι αναρτήσεις μου μοιάζουν με πολιτικά μανιφέστα! Όχι αδίκως βέβαια αλλά σίγουρα ξεκινώντας εκείνο το βράδυ του Σαββάτου την δημιουργία αυτού του blog δεν φανταζόμουν αυτή την εξέλιξη.
Δεν θέλω να αναφέρω τους πολιτικάντηδες που με ώθησαν στην υιοθέτηση αυτής της τακτικής. Απ΄ αυτή την πολιτική λαίλαπα δυο πράγματα προκύπτουν: η πλήρης υποταγή και η απόλυτη άρνηση. Προσωπικά έχω προβάρει την πανοπλία της άρνησης. Το θέμα είναι ο κάθε άνθρωπος να ρωτήσει τον εαυτό του πως πραγματικά θέλει να ζήσει, ποιος πραγματικά θέλει να είναι. Τα υπόλοιπα είναι χρυσόσκονη και στρουθοκαμηλισμός…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου