Κοινωνική ονειρονιρβάνα…

Εἶπα σήμερα νά ξεσκονίσω τό ιστολόγιό μου,ἀφοῦ ἔχει πιάσει ἀράχνες τόν τελευταῖο καιρό.Θά μποροῦσα νά ἐπικαλεστῶ τήν καλοκαιρινή σιέστα, ἀλλά μᾶλλον θά κορόιδευα τόν ἑαυτό μου. Τά αἰτια τῆς ἀποχής μου ἑστιάζονται στήν ἀπογοήτευση πού ἐισπράτω ἀπό μιά  ἀνεύρη κοινωνία. Έπεσε στά χεριά μου τίς προάλλες ἕνας ραδιοφωνικός ΄΄πιλότος΄΄ που ἦταν ἡ  συμμετοχή μου σ'ἕναν διαγωνισμό τοῦ Σκάι,  τό 1992. Πρίν 25 χρόνια δηλαδή , τότε που ἡ φυσιογνωμία τῆς Ἑλλάδος δέν ἦταν οὔτε πολυπολιτισμική, οὔτε πολυανεκτική. Ἄν καί ἔχω ἀριστερές καταβολές, μιλοῦσα γιά τόν κίνδυνο τοῦ παγκόσμιου ἐθνικοῦ ἀχταρμά. Σίγουρα δέν φανταζόμουν ὅτι μετά ἀπό τόσα χρόνια οἱ παρενέργειες αὐτοῦ τοῦ ἀχταρμά θά ἦταν καθημερινότητα μου…!Ἡ εἰσβολή ἐκατομμυρίων λαθρομεταναστῶν ,ὅπως καί ἡ οἰκονομική ἐξαθλίωση που ἐπέβαλε ἡ χούντα τῶν μνημονίων ,ἐξυπηρετεῖ  ξεκάθαρα ἀντεθνικούς σκοπούς.

Καρφάκι δέν μοῦ καίγεται ἄν μέ χαρακτηρίσει κάποιος ρατσιστή. Δέν θά ἀπολογηθῶ ἐπειδή θέλω τήν Ἑλλάδα…Ἑλληνική! Ἴσως ἐπειδή εἶμαι ἀπό ἐκείνους τούς Ἕλληνες που δέν παρελαύνουν στίς πουστροπαρελάσεις καί δέν προσκυνούν θαυματουργά καστανά καί ἀρχηγούς κομμάτων! Οἱ ὑπόλοιποι μποροῦν νά περνοῦν τήν ονειροβδομάδα καί τήν νιρβάνα τους στή Μύκονο, νά συνωστίζονται γιά  νά φωτογραφηθούν μέ τόν Ντάνο καί νά τρέχουν στά  colours days νά βαφτοῦν , μήπως ξεχάσουν γιά λίγο τήν ἄχρωμη ζωή τους…