Κάποια γεγονότα είναι τόσο δυνατά αλλά και τόσο απλά που μας υπενθυμίζουν το νόημα της πραγματικής ύπαρξης μας.
Ώρα 6:25, Κυριακή 16 Μαΐου. Ένα τηλεφώνημα κόβει στην μέση τον βαθύ μου ύπνο. Σε λίγο θα κόψει και την σκέψη μου…Κλείνω το τηλέφωνο και μένω αποσβολωμένος στον καναπέ. Έφυγε ο θείος ο Γιώργος…Η εικόνα του ανθρώπου με το ευγενικό χαμόγελο έχει καρφωθεί στο μυαλό μου. Απίστευτο…
Περασμένες δεκαετίες ξεδιπλώνονται μπροστά μου. Νάτος κάπου εκεί !Παίζει μαζί μας. Κι αυτός σαν παιδι.Ο μεγάλος καλός μας φίλος…
Πριν λίγες ώρες ταξιδέψε για την γη των Μακάρων…
Καλό ταξίδι…καλό ταξίδι Τσίτο…
Εμφανιζόμενη ανάρτηση
Σπάσε τα δεσμά σου!
Ἄν σ ἀρέσει αὐτό που βιώνεις κάτσε στ' ἀυγά σου … Ἄν σ ἀρέσει νά πληρώνεις νταβατζῆδες κάτσε στ' ἀυγά σου … Ἄν σ ἀρέσει ...
Πολύ γλυκές εικόνες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΩΚΡΑΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΨυχή (άυλο) = αόρατη = νοητό = εξέλιξη προς το θείον
Το μέσον είναι η φιλοσοφία
Σώμα (ύλη) = ορατό = αισθητό = απομάκρυνση από το θείον
Το μέσον είναι οι αισθήσεις
Για τους ανθρώπους υπάρχουν δύο δρόμοι: της ψυχής και του σώματος (δρόμος της αρετής και της κακίας).
Αυτοί που επιλέγουν (μέσω των πράξεων πάντα) τον δρόμο της ψυχής (αρετής) απαλλάσσονται εκ των πραγμάτων από το αντίθετο της, δηλαδή το υλικό σώμα. Η ψυχή αυτή είναι απαλλαγμένη από υλικές αδυναμίες όπως πλάνη, ανοησία,
φόβους, ανθρώπινες μικρότητες (κακίες), όπως λέγεται κατά την μαρτυρία των μυημένων στα Ελευσίνια (81 a).
Οι άνθρωποι που επέλεξαν την οδό της ψυχής έχουν ήδη προπαρασκευάσει την ψυχή τους να δεχθεί την νέα κατάσταση του θείου που είναι όμοια με την επιλογή του θνητού τους βίου, οπότε φτάνοντας εκεί είναι ευτυχής, διότι δεν έχουν τίποτα να τους τραβάει πίσω.
Στον ευλογημένο εκείνον τόπο ο ήλιος λάμπει μέρα και νύχτα, χωρίς ποτέ να σκοτεινιάζει. Κάτω από τις ζείδωρες αύρες και την ανέσπερη φεγγοβολή του ήλιου η γη χαρίζει εδώ, τρεις φορές τον χρόνο τους καρπούς της. Ολόγυρα από την πολιτεία παντού λιβάδια και δάση από πανύψηλους κέδρους και δένδρα με χρυσούς καρπούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα λουλούδια ξεχύνονται παντού λαμποκοπώντας, λες και είναι από μάλαμα, και σκεπάζουν όχι μόνο τους κάμπους στη στεριά, αλλά και τα νερά στις λίμνες. Και τα ποτάμια κυλούν χειμώνα καλοκαίρι ήσυχα, χωρίς να ξεχειλούν και να ρημάζουν τις καλλιέργειες, ούτε πάλι να ξεραίνονται.
Εκεί, ο θείος σου θα "ζει" στους ευσεβών τους τόπους εν πάση ευδαιμονία, εκτός κακών. Αθάνατος σαν τους θεούς, αν και δίχως την παντοδυναμία τους, θα περνά τις ώρες του χωρίς καμιά βιοτική έγνοια. Μαζί με άλλους θα γυμνάζονται, θα τρέχουν πάνω στα άλογά τους, θα παίζουν πεσσούς, θα συνοδεύουν τα τραγούδια τους με την κιθάρα και, φυσικά, θα συμποσιάζουν στεφανωμένοι. Ακόμα, θα κάθονται παρέες παρέες και θα κουβεντιάζουν ώρες πολλές, μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα που μοσκοβολάει από το θυμίαμα που καίει πάνω στους βωμούς των θεών. Ο λόγος τους θα είναι είτε για τα περασμένα, για τα όσα έπραξαν και έπαθαν πάνω στην γη, είτε για τη σημερινή τους ολβιότητα.